Verslag van het
Symposium: Twee tradities, één geloof
Op vrijdag 26 september kwamen ongeveer 90 mensen bij elkaar om deel te nemen aan het tweede symposium van ons platform Rome-Reformatie. De directe aanleiding ervoor was de verschijning van het boek van Arjan Plaisier Een tijd om te helen. Naar een zichtbare eenheid van Rome en Reformatie. Het boek is wel betiteld als de bijsluiter bij de Verklaring van ons platform van januari 2024.
We kijken terug op een geanimeerd en afwisselend programma. Na een opening door Stijn van der Woude, luisterden we naar een referaat van de bisschop-referent voor de oecumene van de RKK, Hans van den Hende. Omdat hij ziek was, werd zijn lezing uitgesproken door Diederik Wienen. Van den Hende benadrukte dat oecumene geen liefhebberij van onze kant was, maar een directe vervulling van het gebed van Christus zelf. Het verlangen voor eenheid komt op uit de verbondenheid met Christus en heeft bovendien alles te maken met de opdracht het evangelie te verkondigen. Dat vraagt om te beginnen om een intensieve dialoog. De bisschop gaf aan waar zo’n dialoog aan moet beantwoorden en zag in het boek Een tijd om te helen een goed voorbeeld van die dialoog. Lees hier zijn bijdrage.
Vervolgens nam Almatine Leene ons mee in haar bijdrage. Zij herinnerde aan een boek dat eerder onder haar redactie tot stand kwam Flirten met Rome. Niet iedereen was, zo herinnerde zij zich, blij met deze titel, maar zij stond er nog steeds achter: wil je trouwen dan moet je eerst verkering hebben. In dat kader zag zij ook Een Tijd om te helen. Daarbij legde zij op tafel dat we daarbij ideaalbeelden van de kerk niet helpen. Je kunt een kerk met een kathedraal vergelijken (zoals in genoemde boek) maar we kunnen niet verhelen dat aan zo’n kathedraal ook de kostprijs van uitbuiting zit. Als het gaat om de protestantse kerken vroeg zij naast de aandacht in het boek voor de paus en de ouderling ook voor de dominees. Omdat Almatine geen uitgeschreven tekst volgde, kunnen we haar bijdrage helaas niet beschikbaar stellen.
Dat geldt ook voor de lezing van Maarten Wisse. Hij kon zich goed vinden in de wijze waarop in Een tijd om te helen wat hem betreft overtuigend het ‘Twee tradities, één geloof’ is uitgewerkt. Wel stelde hij de vraag waar zichtbare eenheid nu precies in bestaat. Hij pleitte voor een model dat in 4/5e eeuw al bestond: gemeenten met hun bisschoppen die in onderling contact met elkaar stonden, op basis van het gemeenschappelijke geloof zoals in Nicea beleden, met daarin ruimte voor een grote mate van verscheidenheid.
Omdat er ook een platform Rome-Reformatie jong is, hoorde een bijdrage vanuit dát platform er ook bij. Ilse Swart, Fokke Wouda en Nathan Noorland hielden elk een pittige pitch. Lees hier hun bijdragen.
Evenals vorige keer luisteren we ook deze keer naar een viertal prachtige stukken van het vocaal ensemble Voxtet. Al met al zien we terug op een vruchtbaar en geslaagd symposium.
